Volkswagen Lupo

Goede redenen

• De Lupo krijgt als kleine stadsauto een origineel design mee. Zo zijn er de dubbele ronde koplampen vooraan, die een knipoog zijn naar die van de grotere Polo. Achteraan krijgt hij een volledig verticale achterklep, dat helpt bij het inparkeren.

• Volkswagen gebruikte de Lupo om wat geavanceerde techniek in te bouwen. Wat de A2 voor Audi was mocht de Lupo bij Volkswagen zijn, zij het iets minder verregaand.

• Ook binnenin toont de Lupo zich geen budget-Volkswagen. VW maakte gebruik van allerlei hoogstaande materialen die je ook in de Polo en zelfs Golf van die periode kan terugvinden.

Alle belangrijke gegevens over de Volkswagen Lupo

Motoren

Volkswagen plantte een hele reeks motoren onder de kap van de Lupo. Een basismotor was de 1.0 benzine, voorzien van 50 pk. Verder waren er drie versies van de 1.4 benzine, met 60, 75 en 100 pk. De topversie bij de benzines was echter de 1.6 GTI die 125 pk voortbracht.

Bij de diesels was er de 1.7 SDI met 60 pk. Zuinig was hij zeker, met 4,4 l/100 km. Dat hij in 16,8 seconden pas de 100 km/u bereikte moest je er dan maar bij nemen. Om de Lupo van wat meer pit te voorzien werd ook een 1.4 TDI in het vooronder gelepeld, die had 75 pk. Het tehchnologisch neusje van de zalm in die tijd was echter de 1.2 TDI die in 1999 werd geïntroduceerd. Die verstookte met zijn 61 pk slechts 3 l/100 km.

Afmetingen

De kleinste van het pak, dat was de Lupo in het Volkswagen-gamma. Zo mat hij 3,53 meter lang en was hij 1,46 meter hoog. Met een breedte van 1,64 meter paste hij moeiteloos in elk parkeervak. Keerzijde was de kleine binnenruimte, waarbij de bagageruimte slechts 130 liter bedroeg en maximaal kon worden uitgebreid tot 830 liter.

Uitvoeringen

Trendline, Comfortline en Sportline. Dat zijn de versies die gangbaar waren voor de Lupo. Ok, de GTI kan er ook nog bij, al was die wel heel specifiek voor de 1.6-motorisatie. De GTI kreeg dan ook een pak uiterlijk vertoon, waaronder een centraal geplaatste dubbele uitlaat en een setje Bathurst zesspaaksvelgen. Vanaf 2002 kreeg hij ook een zesversnellingsbak.

De Lupo 3L was de benaming voor de versie met mussendorst, voorzien van de 1.2 TDI. Om het verbruik te drukken kreeg deze versie aluminium en magnesium onderdelen, zoals motorkap, deuren en kofferklep maar ook aan de wielen en de ophanging werden materiaalwijzigingen gedaan. Hij kreeg een tiptronic versnellingsbak met economische verhoudingen, werd voorzien van start/stop en banden met lage rolweerstand. Tenslotte werd ook de aerodynamica aangepast, dat is het best te zien aan de gewijzigde grille en bumper.

Nieuw- en tweedehandsprijzen

De Lupo moet tegenwoordig niet veel meer kosten. Voor 700 euro heb je al een tweedehands exemplaar met een aanvaardbaar aantal kilometers. Een Lupo 3L TDI kost een kleine 3.000 euro, terwijl de Lupo GTI 8.500 euro moet kosten. Al zijn die twee in België moeilijk te vinden.

Design-highlights en interieur

Een guitige snoet met vier ronde koplampen en een bolle motorkap kijkt je aan wanneer je de Lupo benadert. De rest van de carrosserie is vrij banaal vormgegeven, al maakt Volkswagen het wel praktisch door de kofferklep recht naar beneden te laten komen.

Kwaliteitsvol interieur

De Lupo mocht onderdelen gaan verzamelen bij de grotere broers in het gamma en dat is te zien aan het interieur. Het is herkenbaar en kwalitatief afgewerkt. Volkswagen fleurde het interieur verder wat op door de zetels te voorzien van een vrolijk patroon.

Rijhulp en veiligheid

Deze kleine rakker was uitgerust met ABS en gordelspanners en airbags voor bestuurder en passagier. Extra airbags kostten destijds extra centen en ook voor stabiliteitscontrole moest worden bijbetaald. Hij kreeg dan ook vier sterren van EuroNCAP, let wel: dat was in 2000, intussen zijn de regels en testmethoden stevig gewijzigd.

Alternatieven

De Volkswagen Lupo vormde een tweeling met de Seat Arosa, die echter geen recht had op de 3L TDI en de GTI-versie. Die GTI zag concurrenten in de Volkswagen Polo GTI, Peugeot 106 GTi, Suzuki Swift Sport en zelfs de Mini van die periode. Voor de gewone versies was er concurrentie bij de Opel Agila en Fiat Panda.