Zoals dat hoort, krijgt ook de nieuwe Bullitt-Mustang een ‘Dark Highland Green’ kleurtje. Hij staat op 19-duim Torq Thrust retro-velgen en draagt geen enkele Ford-badge. Ook van Mustang-insignes is geen sprake. Voor de ‘petite histoire’: destijds wilde Ford niet betalen om in de film te figureren, en dus liet Steve McQueen uit wraak alle badges van de oorspronkelijke auto halen. Daarom heeft de oorspronkelijke filmauto net als de nieuwe Bullitt-Mustang geen pony in het midden van de grille.

+ 10 pk

Denk maar niet dat de nieuwe Bullitt uitsluitend uit wat opsmuk bestaat. Zijn 5-liter V8 beschikt over 460 pk, tegenover 450 pk in een gewone Mustang. Anderzijds is ook zijn luchttoevoer vrij gehouden en krijgt hij bredere luchtinlaten. De motor kan dus vrijelijker naar adem happen, maar merk je dat ook op de weg?

Wel, om eerlijk te zijn: niet echt. Op papier is de Bullitt iets soepeler bij lage toeren, en lijkt hij over een tikkeltje meer inhoud te beschikken hoog in de toeren. Maar in het midden van de toerenteller merk je weinig verschil. Net als in de Mustang GT verbaas je je er ook in de Bullitt over dat een Amerikaanse V8 van deze omvang zo slap kan aanvoelen onder 4.000 opm. De motor is nochtans wel soepel, hij kan ongeveer vanuit alle situaties in derde vertrekken. Maar uithalen vanaf 1.500 opm? Daarvoor moet je niet bij hem zijn. Maar wanneer de naald boven 4.000 opm klimt… Oh my god! Dan lijkt er geen eind te komen aan de rush, en al evenmin aan het fenomenale geluid van de V8. Brute kunst. En tot aan de weinig gebruikelijke 7.250 opm haalt hij fel uit.

Viriele bak

Om het beste uit de Mustang Bullitt te halen, moet je ouderwets rijden. Dat wil zeggen: de motor hoog in de toeren houden, en dus ook spelen met de manuele zesbak. En dat blijkt een plezier. Vooral omdat de Bullitt recht heeft een specifieke retro

Het meest verbluffende is wel de wegligging van de Mustang Bullitt. Onze testwagen kreeg de optionele magnetisch gestuurde ophanging mee. In het begin moet je daar wat aan wennen. Wat koetswerkwiggels lijken, zijn eigenlijk bewegingen om deze bewegingen net onder controle te houden. Maar de auto leeft dus behoorlijk. Zijn neus lijkt van links naar rechts over het asfalt te snuffelen, maar eigenlijk probeert hij vooral zijn koetswerk in toom te houden. Na enkele minuten erg agressief rijden begrijp je dat deze Bullitt niet op zoek gaat naar zijn grens, nee: hij probeert ze net zo stevig vast te houden als McQueen een pistool beet had in de film. De auto beschikt over verbazend veel grip, en wanneer alles op zijn plaats valt met inbegrip van het toerental en van de schakelbewegingen, dan geniet je van rock ‘n’ roll rijplezier. Met inbegrip van die koetswerkbewegingen;

Vooral de prijs

Natuurlijk zou je een geraffineerder sportwagen de voorkeur kunnen geven. Er bestaan veel beter uitgewerkte en sensationeler sportwagens met 460 pk dan de Mustang. Maar een sportwagen met 460 pk voor 52.200 euro? Waar ga je dat nog vinden? Je goed, er is er eentje met 450 pk en 46.500 euro: de Ford Mustang GT. Maar dus ook deze Bullitt blijft dus een onklopbare balans tussen prijs en rijplezier voorleggen. Sommigen zullen de meerprijs van 6.000 euro voor de Bullitt wat hoog vinden, maar daarbij zijn opties en snufjes inbegrepen die je niet of nauwelijks vindt in de andere Mustangs. De balans tussen passie en prijs ligt hier hoog. Is dit een toekomstig verzamelobject? Vast wel. Hoewel Ford de productie niet echt beperkt, worden er per jaar toch maar een beperkt aantal Bullitts geassembleerd. Voor 2018 is de hele productie al uitverkocht. Maar voor 2019 zijn er nog mogelijkheden.