Neen, er staat geen fout in de inleiding. De John Cooper Works-uitvoering van de gewone Mini mag dan wel 231 pk hebben, met 320 Nm kan de benzinetopper niet tegen de 400 koppelmomenten van de Cooper SD op. Een immense trekkracht die zijn weg dusver via de voorwielen naar het asfalt zocht, wat al eens in een pluimpje bandenrook resulteerde. Uitgerust met de nieuwste generatie van de ALL4-vierwielaandrijving moet dat trekje van de baan zijn, ook bij de snelste benzinemotor die eveneens met 4x4 te hebben is.

Nuttige toevoeging

Koestert Mini’s ruimste dan off-roadambities? Wel integendeel. Net als de rest van het gamma doet de break zijn beste werk op vaste grond, en dat zelfs meer dan behoorlijk. De meeste modellen - Countryman en Paceman incluis - zijn immers stug afgeveerd om kartachtige sensaties te bieden. De nieuwe Clubman is dat niet, in die mate zelfs dat het model gerust als de comfortabele Mini van het moment kan doorgaan. En toch stuurt het familiemodel nog altijd scherp, ook al viel ons bij de ALL4-uitvoering op dat het stuur niet zo direct al dat van de voorwielaangedreven versies reageert. Alsof er een kleine vertraging opzit om de voor- en achtertrein in harmonie te laten reageren, beter dan de vooras alle werk te laten doen.

Nochtans heeft de Cooper SD geen permanente vierwielaangedreven. Zoals tegenwoordig de norm is bij dergelijke ‘hang-on’-systemen schakelt het computerbrein de achterwielen pas bij als er ergens slip optreedt. Bovendien gaat dat vliegensvlug, waardoor je nooit in de gaten hebt welke banden er voor de aandrijving zorgen. Feit is dat de Cooper SD (meer nog dan de Cooper S die zijn vermogen prima aan de grond krijgt) alleen maar geholpen is met extra tractie, omdat 400 Nm vanaf 1750 toeren echt niet min is om in één ruk aan de grond te krijgen. Dankzij ALL4 is accelereren vanuit stilstand of op moeilijke ondergrond een makkie. BMW heeft zelfs een launch control-functie ingebouwd om de 0 tot 100-tijd van 7,2 seconden met de vingers in de neus te repliceren.

Enkel automaat

Snel is de Cooper SD dus zeker; een prestatie die deels op conto van de standaard achttrapsautomaat gaat. Die reageert namelijk fluks en snedig, ook op vingercommando’s via de peddels aan het stuur. Mechanisch of betrokken doet het allemaal niet aan, maar efficiënt is het wel degelijk - zeker als je het sportief gemiddelde van 8 liter bekijkt dat we tijdens deze korte kennismaking klokten. En dat terwijl er achterin voldoende plaats is voor een klein gezin. In vergelijking met het SD-blok van de vorige generatie is de nieuwe unit (althans in de Clubman) een pak stiller geworden. Rij rustig en je hebt er helemaal geen erg in, terwijl volgascommando’s een sportieve brom de cabine in sturen.De rest van het dynamische arsenaal is trouwens prima op peil om de extra kracht van de motor te hanteren, evenals de remmen die zeker patent zijn.

Gezien de krachtigere motoriseringen van de Clubman vooral in Duitsland en Zwisterland populair zijn, is het logisch dat Mini ALL4-versies aan het gamma toevoegt. Tenminste voor de Cooper SD, die met recht en reden de krachtigste Mini ooit is. Voor de Cooper S-versie lijkt ons de meerprijs van 2000 euro overbodig, temeer omdat een dergelijke setup altijd wat extra gewicht en dus ook extra verbruik met zich meebrengt. In het geval van de Cooper SD zorgt ALL4 er zelfs voor dat de Clubman uit de leaseschaal van 80 % aftrekbaarheid in die van 75 % duikelt. Al lijkt ons de topmotorisering niet meteen aan fleetrijders besteed. Eerder aan kopers die gewoon de snelste versie willen, met alles erop en eraan. Te hebben vanaf 33.780 euro.