Echte Alfisten zijn jarenlang op hun honger blijven zitten. In gedachten verzonken mijmerden ze dan over de Giulia van weleer en velen declameerden ‘dat de 75 de laatste echte Alfa was’. Ondertussen bouwde Alfa een 156, een GT, een Brera, een 159 ... stuk voor stuk producten die Italofielen niet onberoerd lieten, en vooral, die langzaam maar zeker de kwalijke betrouwbaarheidsreputatie deden vervagen.

Als Alfa vervolgens een legendarische modelnaam als ‘Giulietta’ vanonder het stof haalt, legt het de lat hoog voor zichzelf. De mix van retrokenmerken zoals het diep uitgesneden scudetto en moderne toetsen maakt duidelijk dat het de Italianen menens is. De vrij rechte achtersteven, de aflopende daklijn en de coupé-achtige uitsnijding van de zijruiten spreken voor zich.

DNA

Binnenin kijken we op een fraaie Alfa lay-out. Het dashboard is eerder sober en er schuilt iets te veel hard plastic in, maar de grote ronde tellers liggen verzonken in diepe kokers, zoals we van Alfa gewend zijn. Voor de pedalen, de schakelpook en de ringen rond de draaiknoppen, voorziet Alfa aluminium, of op zijn minst aluminium-look plastic.

De stoelen mochten langs de flanken iets meer steun geven, maar ze ogen fraai met de geborduurde Alfa-logo’s. Als bestuurder krijg je een degelijke zithouding, enkel het zicht rondom wordt door de brede B-zijstijl gehinderd bij het afslaan. De QV-versie krijgt steevast het DNA-onderstel (Dynamic, Neutraal, en All-weather). Hoewel dergelijke knoppen vaak “spielerei” zijn, maakt het in deze snelle Alfa een wereld van verschil. Als je ‘D’ inschakelt, krijgt de motor flink wat meer turbodruk, wat je duidelijk voelt èn hoort. Bovendien kan je op het digitale display de turbodruk aflezen.

Alfa-hart

De ‘Quadrifoglio Verde’ die wij bij de invoerder leenden, gebruikt de nu al legendarische 1750 TBi motor, wat staat voor ‘Turbo Benzina injezione’. Alfa bouwt eindelijk weer een benzinemotor die dieselrijders het nakijken geeft. De longinhoud is een knipoog naar het verleden, maar 1750 cc verdeeld over vier cilinders, levert ook nog steeds ‘ideale maten’.

In combinatie met een vette turbo en rechtstreekse brandstofinspuiting zorgt dat voor vuurwerk, want de vierpitter is 235 pk straf. Bij een normale rijstijl blijkt hij ook erg zuinig want je houdt hem zonder moeite onder 9 l/100 km.

Het onderstel verteert dit vermogen en vooral het bijbehorende turbokoppel (340 Nm) verrassend goed. Vooraan noteren we MacPherson veerpoten maar achteraan voorziet Alfa in een multilink-as, die zich prima van zijn taak kwijt. De besturing is niet messcherp maar consistent en voorspelbaar. In de ‘Dynamic’-stand laat het ESP je ook de nodige bewegingsvrijheid om het allemaal erg leuk te houden.

GTA

Met de Giulietta heeft Alfa weer een auto in zijn gamma die alles heeft wat een Alfa hoort te hebben. Een design dat het merk eer aandoet, een gezond rijgedrag en een leuk klinkende turbomotor en dat allemaal aan een correcte prijs van net geen 30.000 euro. Waarop wachten? Op de GTA misschien?