“Poeh, wanneer je met een Dacia rijdt, kan je net zo goed het woord ‘sukkelaar’ op je voorhoofd laten tatoeëren.” Het is het antwoord van een vriend, wanneer ik hem uitleg hoe leuk ik de Duster wel vind. Ik ben verbaasd. Is een auto dan niets meer dan een statussymbool?

Telt de praktische kant niet meer mee, net zo min als de economische en zelfs de mobiliteit? Je van A naar B verplaatsen, aan een redelijke prijs, in een behoorlijk comfort en aanvaardbaar beveiligd, dat blijft toch de basis? Het is net rond dit recept dat Renault-dochter Dacia zijn gamma heeft opgebouwd, met succes overigens.

Roemeens succesverhaal

In de eerste 10 maanden van 2010 heeft Dacia in ons land 8.700 wagens ingeschreven, waarvan bijna 2.700 Dusters. De eerste SUV van Dacia doet het verre van onaardig aan de kassa. Natuurlijk speelt de prijs daarin een rol: vanaf 11.900 euro voor het basismodel bij de benzinemotoren. Een SUV – zelfs een ander type wagen – die vijf plaatsen en 475 liter koffer kan aanbieden aan deze prijs, daar moet je bij de concurrentie lang naar zoeken.

Bovendien is de Duster minder ‘ex-Oostblok’ dan de Logan en de Sandero, hoewel hij er van is afgeleid. De krachtigste 4x4-versie met de 1.5 dCi met 110 pk, die we hier testen, krijgt zelfs een multilink achteras en een zesversnellingsbak. Al van bij de eerste kilometers houden we er een goed gevoel aan over. De ophanging filtert goed de oneffenheden uit ons geschonden wegennet. In die zin beginnen onze wegen wel gelijkenissen te vertonen met de Roemeense infrastructuur.

Steeds zuinig

Achter het stuur vind je een gezond reagerende Duster terug. De versnellingen zijn kort gehouden, wat op het eerste gezicht verrast. Zo rijd je bij 1.800 opm in vijfde 70 km/u, terwijl de topsnelheid met 168 km/u weinig ambitie verraadt. Maar hierdoor voelt hij wel dynamischer aan dan je zou denken. De gevolgen voor het verbruik zijn beperkt. We tekenden een gemiddelde van 6,4 l/100 km op. Maar met 1.369 kg is de Duster dan ook een pluimgewicht in zijn klasse.

Je zou denken dat er offers zijn gebracht voor dat lage gewicht. De geluidsisolatie bijvoorbeeld? Wel, neen, niet echt. Zelfs bij 120 km/u op de snelweg valt het allemaal goed mee. De boordplank uit de Sandero oogt wat goedkoop voor een auto uit deze klasse, en de digitale tellers houden er een komisch eigen leven op na. Zo gaat de brandstofmeter op en neer als een jojo.

Voor het overige heb je niet het gevoel met een discountwagen rond te rijden. Hij beschikt over een elektronisch geregelde koppelverdeling, die kan geblokkeerd worden. Met 21 cm bodemspeling kan je er gerust een modderbad mee nemen. Hij trekt zich zelfs meer dan behoorlijk uit de slag in het terrein. Full option (metaalglanslak, leder, ESP, radio-cd,...) kost de Duster 1.5 dCi 110 pk 19.250 euro. Wat de prijs is van een topversie van de Renault Clio. Een echt gouden zaakje dus.