Trabant

De Trabant wordt het symbool van de bewogen Duitse geschiedenis

In het begin was hij het uithangbord van de goedlopende DDR-economie, later de belichaming van hun technologieachterstand, en decennia lang was hij een object van zowel spot als een haat-liefdeverhouding: voor de hereniging van de twee Duitse staten maakte de Trabant als volksauto van de DDR zowel in het Oosten als in het Westen de meest verschillende emoties los. De als sedan, combi, pick-up en cabrio-jeep gebouwde compacte auto verloor zijn symbolische kracht ook niet toen de productie in 1991 na bijna een halve eeuw werd beëindigd en de politieke eenheid van Duitsland werd voltrokken. Van de meer dan drie miljoen geproduceerde Trabants waren er weliswaar niet veel die het overleefden. Maar het geringe aantal exemplaren dat de socialistische schaarste-economie en uiteindelijk de kapitalistische concurrentie trotseerde, maakte de Trabant als goed onderhouden en gerestaureerde liefhebbersauto na de hereniging al snel het symbool van DDR-nostalgie en originele oldtimertechniek.

De eerste generatie van de Trabant P50 en Trabant 500 sedans en combi’s

Toen de eerste Trabant in 1957 gepresenteerd werd, hoefden de constructeurs van fabrikant VEB Sachsenring uit Zwickau zich niet achter de concurrentie uit Italië, Frankrijk of West-Duitsland te verstoppen. Ten tijde van de Fiat Topolino, de Kever van VW en de Eend van Citroën voldeed de tot 1962 als Trabant P50 en Trabant 500 aangeboden eerste generatie van de kleine sedan aan alle autonormen. De circa 1,50 meter brede en 3,60 meter lange tweedeurs auto bood plaats voor vier personen plus een kleine hoeveelheid bagage. De tweetakt-motor had een prestatievermogen van iets minder dan 20 pk en daarmee haalde de slechts iets meer dan 600 kilogram wegende auto maximaal 100 kilometer per uur. De materialenmix van de sedan en de in 1959 verschenen Trabant combi gold zelfs als innovatief: in plaats van roestgevoelige onderdelen van blik vervaardigde VEB Sachsenring de carrosserie van begin af aan voor een groot deel uit kunststofonderdelen. Ook de optioneel aangeboden tweekleurenlak maakte van de Trabant een auto die bij de tijd was.

De Trabant P600 wordt van 1964 tot 1990 vrijwel onveranderd gebouwd

De tweede voertuiggeneratie werd in 1962 geïntroduceerd als Trabant 600 en twee jaar later als Trabant 601 met nieuwe, hoekigere carrosserievormen, die de verschijningsvorm van de Trabant tot aan het einde zouden bepalen. Sinds midden jaren ’60 veranderde er door de decennia heen technisch gezien ook werkelijk niet veel meer nadat de tweetakt-motor een grotere cilinderinhoud van 0,6 liter had gekregen en het prestatievermogen verhoogd werd naar 26 pk. De enige innovatie na de introductie van de tweede generatie van de Trabant combi in 1965, die als Trabant Universal verkocht werd, was de hoofdzakelijk voor het leger geproduceerde jeepachtige Trabant-cabriolet met klapdak. Deze versie is vandaag de dag een verzamelobject en werd in een klein aantal ook als civiel voertuig Trabant Tramp naar het Westen geëxporteerd.

De derde generatie van de Trabant wordt in 1990 geïntroduceerd met motortechniek van Volkswagen

VEB Sachsenring presenteerde de qua uiterlijk nauwelijks veranderde Trabant midden in de politieke ommekeer van 1989. Technisch gezien was deze generatie echter wel grondig gemoderniseerd. Hij werd namelijk uitgerust met de motor van de VW-Polo die sinds 1988 in licentie werd nagebouwd. De Trabant 1.1 werd aangeboden als sedan, combi, cabriolet met vouwdak en als pick-up. De aangekochte moderne motortechniek van VW kon de Trabant echter niet redden. Na slechte verkoopaantallen werd de productie van de Trabant en de Trabant Universal midden 1991 beëindigd.