Sportwagenconstructeurs praten zelden over comfort. Omdat de minste toegeving in die richting de prestaties hypothekeert. Niet bij McLaren. Dankzij hun Proactiv Chassis Control, een erfenis van de actieve ophanging die aan het begin van de jaren ’90 furore maakte in de Formule 1, vindt de Britse constructeur een compromis dat er eigenlijk geen is. Het fijne zit ‘m in hydraulisch met elkaar verbonden schokdempers en gasgevulde accumulators die ervoor zorgen dat de ophanging in alle omstandigheden gepast reageert. En dat de auto plat als een strijkijzer door de bochten scheurt. En dat zonder, zoals het met een klassieke stabilisator het geval is, het comfort in rechte lijn te compromitteren. Het is één voorbeeld van hoe McLaren uit zijn rijke autosportervaring put.

Gebruiksvriendelijk

“Niets is makkelijker dan een auto bouwen, die alleen maar snel moet zijn”, vindt managing director Anthony Sheriff. “Reizen zonder stress is even belangrijk.”  Dat begint met goed zicht rondom, waar de zo ver mogelijk naar voor geduwde cockpit en  de zo ver mogelijk naar achter getrokken A-stijlen voor zorgen. Voor overzicht achter je rug ben je op de grote spiegels aangewezen. Een haast perfecte zithouding links en rechts doet de rest.

Hoofdpijn door de gecompliceerde bediening hoofdpijn is ook geen punt. Voor je snufferd speelt de toerenteller de hoofdrol, met op drie uur een digitale snelheidsmeter die zich in zijn bijrol schikt. De belangrijkste knoppen zitten op de middenconsole. De ene om de ophanging en daaraan gekoppeld het ESP af te stellen. De andere bedient de motor en de transmissie. Er is keuze tussen drie modi : normal, sport en track.

Luid op verzoek

De 3.799 grote V8 biturbo van eigen makelij is gekoppeld aan een naadloos schakelende zevenbak, die naar keuze automatisch of via peddeltjes achter het stuur wordt bediend. Een manuele bak is zo 20ste eeuw, vinden ze bij McLaren. Een schitterende combinatie, die in trackmodus voor kippenvel zorgt. Wat een geluid! Maar hoe beestig de motor kan tekeer gaan, zo mak wordt hij wanneer hij in normale modus en automaat staat. Dan schakelt hij zo vlug mogelijk naar de hoogste versnelling om het verbruik te drukken. McLaren heeft het over een gemiddeld normverbruik van 11,7 l/100 km. En een CO2-uitstoot van 279 g/km. Maar hier tellen de prestaties. Van 0 naar 100 km/u in 3,1 seconden, van 0 naar 200 in 8,9 seconden en van daaruit door tot 330 km/u.

Duivels efficiënt

Nog indrukwekkender dan de naakte cijfers, is het weggedrag van deze sportwagen. Eens op dreef vraagt hij van zijn chauffeur een meer dan vaste hand. Maar je krijgt er veel voor terug. Om maar eens een cliché uit de schuif te halen, hij kleeft aan de weg. Bij het remmen geholpen door de luchtrem, de zich loodrecht oprichtende achtervleugel. Die assisteert de stalen remmen, koolstofvezel stoppers zijn een optie, en zorgt voor stabieler bochtenwerk. Het zogenaamde remstuur, dat de wielen individueel afremt, verbetert het insturen en de tractie. Een trouvaille die in 1997 na enkele wedstrijden werd verboden in de Formule 1. Hier is ‘track’ voor de motor en ‘sport’ voor de ophanging de ideale combinatie. Zelfs op een nat wegdek, waar de auto verbaast door zijn fenomenale tractie. Een straffe bolide, die McLaren MP4-12C. Maar dat mag ook voor 203.360 euro.