BAC is de afkorting van Briggs Automotive Company, genoemd naar de oprichters, de broers Ian en Neill Briggs, die hun ultieme droom op vier wielen wilden realiseren. Dat werd de Mono die in 2011 werd onthuld. Dit is een compromisloze eenzitter, ontwikkeld met technologie uit de autosport, die ook de openbare weg op mag. Vandaar dat hij voorzien is van een kenteken, verlichting en een … claxon.
Van de oprit naar het circuit
Dat betekent dat een dagje circuitrijden met de BAC Mono gewoon thuis op de oprit van start kan gaan. Dat je daarbij heel wat beziens zal hebben, is een zekerheid. Toch is een circuit het natuurlijke biotoop van deze bolide, waar hij pas echt zijn volle potentieel kan benutten. We bevinden ons dan ook niet toevallig op het circuit van Clastres om de Mono van 49&Co (een bedrijf gespecialiseerd in 3D-printtechnologie) aan de tand te voelen. Een beetje met klamme handjes, want de technische fiche is erg indrukwekkend: de 2,5 liter viercilinder van Mountune levert 309 pk en 320 Nm, het gewicht bedraagt slechts 580 kg, 0 tot 100 km/u lukt in 2,8 seconden en de top loopt op tot 270 km/u!
Formule 1 met kenteken
Hiermee is duidelijk dat de BAC Mono waanzinnig snel is en de prestaties van een supercar neerzet. Hij gaf zelfs al heel wat exoten het nakijken in een directe confrontatie op een circuit. De verklaring ligt bij het basisconcept van de Mono: dit is een rasechte eenzitter waarop ‘toevallig’ een kenteken hangt. Dat merk je ook aan het chassisconcept. Onder het strakke carbon koetswerk, dat mooi de voor- en achtervleugels en de wielkasten integreert, huist een buizenstructuur waarop achteraan de motor en de Hewland-zesversnellingsbak werden gemonteerd. De ophanging maakt gebruik van dubbele wishbones met horizontaal gemonteerde, regelbare Sachs-dempers. En de remkracht wordt verzekerd door 295 mm grote AP-remschijven.
De Mono is een strikte eenzitter die op maat van de klant wordt vervaardigd: het zitje wordt naar zijn lichaamsvorm gegoten en de pedalen en het stuur worden op de gepaste afstand gemonteerd. Gelukkig heb ik ongeveer hetzelfde postuur als de eigenaar en glijd ik makkelijk in de cockpit. Daar overvalt me wel een ‘sardine-in-blik’ gevoel, want ik kan nog enkel mijn voeten, handen en hoofd bewegen. Maar goed, meer hoeft eigenlijk ook niet op een circuit.
Grote gocart
Plots heb ik alles zelf in handen. Letterlijk en figuurlijk. Op het kleine stuurwiel prijkt een digitaal dashboard met aanduiding van de boordfuncties en de gekozen versnelling, en erachter zitten de peddels voor de bediening van de sequentiële versnellingsbak. Aangezien de Mono geen elektronische rijhulpmiddelen (ABS, tractiecontrole, ESP) heeft, zal ik extra alert moeten zijn. Zeker omdat ik de testrit maak onder het toeziend oog van de eigenaar, die me net heeft verteld dat aan zijn exemplaar een prijskaartje van 200.000 euro bengelt.
Fast-Forward
Op het circuit sta ik verstomd van de prestaties van de BAC Mono. Het lijkt alsof ik in een versnelde film zit. De krachtbron staat borg voor heftige acceleraties, insturen gebeurt zeer direct en de remkracht drukt je telkens stevig in de zespuntsgordels. De Mono rijdt als een grote gocart, maar vergt door het flitsende tempo wel een optimale concentratie én de nodige spierkracht want noch de besturing of de remmen zijn bekrachtigd. Rijden met de BAC Mono is echt sen-sa-tio-neel! En dat het snel gaat wordt duidelijk als Belcar-piloot Jeffrey Van Hooydonk het stuur neemt en prompt het ronderecord voor seriewagens op Clastres verbetert!
Met dank aan 49&Co en Dreamdrive.
