Onrecht? Nee, eigenlijk is het niet eens te sterk uitgedrukt. Want het is echt een onrecht om een stadswagen met de kwaliteiten van de Swift over het hoofd te zien. Nee, we zijn er niet mee aan het lachen, dit is echt één van de beste stadswagens op de markt. Een beetje wat we gewoon zijn van Suzuki de afgelopen jaren eigenlijk. Maar wanneer dit dan toch zo’n klein genie is, waarom zien we hem dan niet op elke hoek van de straat staan? Wel… euh…

Chronische ziekte

De reden daarachter is geheel aannemelijk. U kan ze zelf ook zien. Het is een chronische ziekte waar Suzuki aan lijkt te lijden: de ziekte van Slecht Design. Goed, misschien ben ik nu wat te hard. En eigenlijk vind ik de nieuwe Suzuki Swift nog best aangenaam. Hij is 5 centimeter breedte, maar bleef even hoog en lang. Dat geeft hem wat meer ‘sérieux’ op de weg. En zijn iets kwadere blik bevalt me wel.

Toch kan het zijn dat mijn beeld wat vertroebeld is door het rijplezier dat hij me schenkt. Ik merk dat anderen niet in dezelfde mate warm lopen voor de Swift als ik. Zelf ontdek ik in elke Suzuki ook altijd wel iets dat me stoort. Hier is het de achterkant, in de Vitara zijn het de proporties, in de Baleno… misschien kunnen we er maar beter niet verder op ingaan. Er lijkt altijd wel iets mis aan het design van Suzuki.

Jammer, want eens je instapt valt alles mooi op zijn plaats. Het dashboard oogt misschien wat streng, maar anderzijds is dit autootje van 3,84 meter lang verbazend ruim, zelfs achteraan. De bediening is goed, het multimediasysteem is één van de meest logische op de markt en op veiligheidsvlak beschikt de kleine Swift zelfs over een rijvaksensor.

We vallen in herhaling

Al onze tests van Suzuki’s beginnen op elkaar te lijken. We beginnen met te zeggen dat het design maar ‘zozo’ is, maar technisch is het ‘waw’. Ook deze keer opnieuw. Eerst en vooral wist Suzuki ondanks de grotere binnenruimte en de rijkere uitrusting het gewicht van de Swift toch met 70 kilogram terug te dringen. In een auto van twee ton voel je dat niet, maar het maakt een groot verschil in de Swift die zo van 945 kilogram naar 875 kilogram zakt. Dat komt omdat de Suzuki Swift nu ook gebruik mag maken van Suzuki’s ultralichte nieuwe onderstel, na de Baleno, de Vitara en de Ignis. Die blijken hierdoor al erg lekker te sturen, en dat is opnieuw het geval in de Swift. Levendig, efficiënt, één en al plezier eigenlijk.

Suzuki doet geen moeite voor diesel en biedt uitsluitend twee benzinemotoren aan: een atmosferische 1.2 viercilinder met 90 pk en een 1.0 driecilinder turbo met 112 pk. Beide kunnen een licht hybride systeem krijgen dat de uitstoot met enkele grammen terugdringt. Het vermogen blijft identiek. Het is verfrissend hoe leuk het nog eens aanvoelt om met slechts 90 pk echt plezier achter het stuur te beleven. Goed, hij is geen sprintbom maar hij voelt sneller aan dan je op papier zou denken. In elke bocht brengt hij je aan het lachen. Wanneer een gewone Swift al zo leuk stuurt, wat zal dat dan worden met de nieuwe Swift Sport?

Tot slot is er ook een positief gevolg voor het verbruik door de verbeterde gewicht/vermogen-balans. We reden onze test bijna uitsluitend in stadsverkeer, en sloten de testperiode af met een gemiddeld verbruik van 5,9 l/100 km. Een bijkomend pluspunt.

Suzuki is dus duidelijk vooral een merk van ingenieurs. Met mensen die de meest briljante motoren, onderstellen en platform van het moment samenstellen. Maar designers? Je zou hem al bijna naar Touring of een andere ‘carrozzeria’ brengen voor een nieuwe aanpak. Kwestie van meteen een 0 aan de prijs toe te voegen. Die bedraagt nu 10.949 euro.