Plymouth Barracuda

De Plymouth Barracuda: concurrent voor de Mustang en de Camaro

In 1964 bracht Chrysler de Plymouth Barracuda op de markt. De Plymouth Barracuda moest het opnemen tegen de populaire Ford Mustang en de Chevrolet Camaro. De eerste Barracuda deelde de sterke V8 motor van 235 pk met de Plymouth Valiant. Bij de modellen die volgden steeg het vermogen steeds verder, met als hoogtepunt een 7,0-liter HEMI-V8 met 425 pk. Deze auto’s zijn vandaag de dag veel geld waard, zeker als er zeldzame kleurcombinaties of opties op de auto zitten. Toch was het niet alleen maar brute kracht, want de Barracuda werd ook geleverd met een heel wat minder gespierde zescilinder lijnmotor van 125 pk.

De carrosserie van de Barracuda is zelfdragend en gemaakt van staal. De auto heeft 2 portieren om in- en uit te kunnen stappen. Aan de voorkant heeft de auto draagarmen, torsieveren en telescoopschokdempers. Aan de achterkant heeft de auto een starre as, bladveren en telescoopschokdempers. Het sturen gaat via een hydraulisch bekrachtigde kogelkringloopbesturing. De remmen voor zijn schijfremmen en achter zitten aan beide kanten trommelremmen. De auto weegt 1.435 kg en staat op 17 inch velgen met 235/55 banden er omheen.

Het koetswerk van de auto was voorzien van een hele lange achterspatbord-lijn die eindigde in het achterlicht. Bovendien kreeg het model een enorme gebogen achterruit, de grootste achterruit die ooit op een standaard productie-auto was geplaatst. De eerste Barracudamodellen waren eigenlijk een remake van de Valiant. Het dashboard was simpel, met een stuur, wat toerentellers en 2 aparte stoelen voorin die met leer waren bekleed.

De Barracuda werd tussen 1964 en 1974 gebouwd in de Plymouth fabriek in Michigan. De Barracuda was de “low budget” sportwagen die de concurrentie aanging met de duurdere Ford en Chevrolet. De auto kostte destijds $ 2.500 en was de goedkoopste binnen het segment met daarin de duurdere Mustang en Camaro.

De 3 generaties van de Plymouth Barracuda

De eerste generatie Barracuda was een hardtop fastback. Deze deelde het A-platform met de Plymouth Valiant. De eerste generatie auto had een kenmerkende, enorme gebogen achterruit en werd tussen 1964 en 1966 op de markt gebracht. In 1965 werd bovendien het formule ‘S’ pakket voor de Barracuda geïntroduceerd. Auto’s met dit pakket hadden een Commando V8-motor, grotere wielen en banden, een betere ophanging, een toerenteller en speciale emblemen. In modeljaar 1965 kwamen schijfremmen en de ingebouwde airconditioning beschikbaar.

De tweede generatie Barracuda’s werd gebouwd tussen 1967 en 1969. Het model was nog steeds op de Valiant gebaseerd, maar het ontwerp werd ingrijpend veranderd. Het model werd minder rechtlijnig dan de Valiant. Het kreeg rondere contouren en de styling van de voor- en achterkant werd ingrijpend herzien. Het nieuwe ontwerp bevatte een hol paneel op het achterdek, bredere wielkasten, een gebogen voorruit en dakstijlen in een gebogen S-vorm. Bij de coupé was het achterste deel van het dak meer gestroomlijnd en de kleinere achterruit liep door in de achterklep. Er werden wel chromen sierstrips gebruikt, maar met mate. Deze Barracuda’s waren verkrijgbaar als fastback, hardtop coupé en cabriolet.

De derde en laatste generatie Barracuda’s werd tussen 1970 en 1974 aangeboden. De carrosserie was nu gebaseerd op Chrysler’s E-platform. Het compleet nieuwe ontwerp was vergelijkbaar met de Dodge Challenger. Na het modeljaar 1974 werd de productie van de Barracuda stopgezet, met name onder invloed van de teruglopende verkopen vanwege de oliecrisis.

Plymouth Barracuda (1974) vs Ford Mustang Fastback GT (1966)

De Ford Mustang Fastback GT uit 1966 heeft een V8 motor van 230 pk met een inhoud van ‘slechts’ 4,7 liter. Helemaal niet gek voor een auto van deze leeftijd want een sprint van 0 naar 100 km/u in 8,2 seconden en een top van 205 km/u zijn voor zo’n classic nog heel acceptabel.

De Plymouth Barracuda heeft een 5,2-liter V8 motor met slechts 150 pk en een relatief laag koppel van 352 Nm. Van 0 naar 100 km/u doet deze auto in 13,4 seconden waardoor de Mustang in dit geval sneller is. De topsnelheid van deze auto ligt op 179 km/u, dat is dus 26 km lager dan de topsnelheid van de Mustang.

Als we even onder de auto’s kijken, dan blijkt de relatief compacte Mustang een eigenschap te hebben die zorgt voor het lichtvoetige rijgedrag wat deze auto kenmerkt. Onder de auto zit een relatief moderne multilink-constructie met schroefveren, waarmee je ook bochten met nare hobbels behoorlijk strak kunt nemen. De dwarsgeplaatste veerpootbrug in de motorruimte zorgt nog eens voor extra torsiestijfheid.

De Barracuda heeft een voorwielophanging met torsieveren. De achterwielophanging volgt het typisch Amerikaanse recept van de seventies: een simpele starre achteras met bladveren. De Barracuda zit qua gewicht en afmetingen in de buurt van de Mustang, maar de Barracuda rijdt minder lichtvoetig. Over het algemeen is de auto echter uitstekend op de weg te houden.

Tenslotte nog het uiterlijk. De Mustang herkent iedereen en dat is vooral te danken aan het onmiskenbare logo op de neus, maar ook aan de de driedelige achterlichten en de luchtroosters in de C-stijlen. Alleen de eerste generatie Mustangs is voorzien van de zo kenmerkende haaienkieuwen aan weerszijden van de grille.

De Barracuda bezorgt je ouderwets veel rijplezier. Deze auto heeft een coole neus met de typisch gevormde grille. De Ferrari-achtige achterlichten in de matzwarte achterkant en de luchthappers in de motorkap geven meteen het onvervalste seventies-gevoel.

De brullende motor van de Barracuda

De Plymouth Barracuda heeft een V8 benzinemotor die voorin in de lengterichting ingebouwd wordt. De motor heeft 2 kleppen per cilinder en 1 onderliggende nokkenas die via een ketting wordt aangedreven. De watergekoelde motor heeft een carburateur en een cilinderinhoud van 5211 cm3. Het maximale vermogen is 110 kW /150 pk bij 4400 tpm. Het maximale koppel bedraagt 352 Nm bij 2000 tpm en het vermogen wordt overgebracht op de achterwielaandrijving met een drietraps automaat. De Barracuda accelereert van 0-100 km/u in 13,4 seconden, met een topsnelheid van 179 km/u. Het gemiddelde verbruik is hoog, namelijk 14,0 l/100 km (oftewel 1:6,9).

Uitrusting en opties

In 1970 waren de volgende motorblokken verkrijgbaar:

• 275 pk (200 kW) SAE bruto in de 340-4V.
• 335 pk (250 kW) SAE bruto in de hoge prestaties 383-4V,
• 375 pk (280 kW) SAE bruto in de 440-4V,
• 390 pk (290 kW) SAE bruto in de 440-6V, en
• 425 pk (317 kW) SAE bruto in de 426-8V.

Andere opties van Barracuda waren: stickersets, aanpassingen van de motorkap en enkele ongewone "high-impact" kleuren zoals "Lime Light", "Bahama Yellow", "Tor Red", "Lemon Twist", "Curious Yellow", "Vitamin C", "In-Violet", "Sassy Grass" en "Moulin Rouge".

In 1971 werd de 340-4V motor geschrapt.

Alleen in 1970 en 1971 waren de schudkap, rubberen gekleurde bumpers en de door Spicer gebouwde Dana 60 achteras beschikbaar. De heavy-duty Dana 60, met een ringkrans van 248 mm, was standaarduitrusting voor handmatige transmissies en was optioneel voor de automatische transmissie.

Weemoed naar de seventies

De Plymouth Barracuda is tegenwoordig een zeldzaamheid geworden en daardoor ligt de prijs voor sommige modellen erg hoog. Deze auto is echt voor liefhebbers van speciale classics die het echte seventies-gevoel willen herbeleven en daar wel wat geld voor over hebben.