Honda CR-Z

De Honda CR-Z wordt in 2010 gepresenteerd als sportcoupé met hybrideaandrijving

De Japanse autofabrikant Honda was sinds begin jaren ’80 met de coupé Honda CRX op de wereldmarkten vertegenwoordigd. De constructeurs van deze sportieve versie van het volumemodel Honda Civic wilden met dit model een compromis tussen rijplezier en verbruik mogelijk maken. Nadat de productie van het model in 1998 was beëindigd, moderniseerden de Japanners dit principe: na de millenniumwisseling draaide het erom, elektromotoren bruikbaar te maken voor het bouwen van sportauto’s. Dit gebeurde voor het eerst bij de Honda CR-Z, die in 2010 de eerste hybride coupé van het merk werd. In deze tijd was het tegelijkertijd het enige hybridemodel dat met een handmatige zesversnellingsbak besteld kon worden.

Het design van de Honda CR-Z is ontleend aan de coupé Honda CRX

Constructietechnisch gezien had het nieuwe model nauwelijks iets gemeen met de Honda CRX. Maar het feit dat beide voertuigen de rol van milieusparende sportcoupé van het merk moesten vervullen, wees erop dat de fabrikant de Honda CR-Z als opvolger van de CRX bekend wilde laten staan. Ook het design van de hybride coupé onderstreepte dit, bij de vormgeving van de achterkant waren er namelijk wezenlijke vormgevingskenmerken van de eerste en tweede CRX-generatie overgenomen. Met een lengte van meer dan vier meter en een breedte van 1,74 meter waren de afmetingen van de Honda CR-Z echter iets groter dan die van de voorganger. Ook qua gewicht, 1,2 ton, was hij zwaarder geworden. Maar dit was vanwege de hybridetechniek nauwelijks te voorkomen geweest. Want naast een gebruikelijke verbrandingsmotor moest de Honda CR-Z voortaan ook met een elektromotor uitgerust worden.

Het aandrijfconcept van de Honda CR-Z

Bij de Honda CR-Z werd gebruikgemaakt van een aandrijfconcept dat de fabrikant reeds bij andere hybridevoertuigen zoals de Honda Civic en de Honda Insight toegepast had. De Japanners rustten hun sportcoupé met een traditionele benzinemotor uit. Deze had een cilinderinhoud van 1,5 liter en een prestatievermogen van 83 kW (114 pk). Tijdens de aanrijfase zorgde een kleine elektromotor met 10 kW (14 pk) voor de aandrijving. Hierdoor kon het gecombineerde brandstofverbruik beperkt worden tot vijf liter per 100 kilometer (117 g/km CO2). De Honda CR-Z had drie verschillende instellingen voor de rijdynamiek, waardoor meer sportieve bestuurders of bestuurders die op het verbruik letten zelf de gewenste instelling konden kiezen. De coupé kon een topsnelheid bereiken van 200 km/u en accelereerde in 9,9 seconden van nul naar honderd.