Ferrari Testarossa

De racesportlegende Ferrari Testa Rossa

Toen in 1958 een Ferrari Testa Rossa van de eerste bouwgeneratie een overwinning haalde bij de beroemde 24 uur van Le Mans race, was voor de Italiaanse sportautoproducent de prestigewinst net zo belangrijk als het sportsucces. In de tijd die volgde, tot midden jaren ’60, was Ferrari regelmatig succesvol in Le Mans. De Ferrari Testa Rossa werd dankzij de zes Ferrari-overwinningen een icoon en bevorderde daarmee ook de afzet van de sportauto’s uit Maranello die toegelaten waren op straat. De Ferrari Testa Rossa werd daarentegen uitsluitend als racemodel in kleine aantallen geproduceerd. Slechts weinig exemplaren raakten in het bezit van geselecteerde klanten.

De Ferrari Testarossa is lange tijd bepalend voor het merkgezicht

Midden jaren ’80 gebruikte de fabrikant de prestigieuze naam van het racemodel nogmaals: in 1984 kwam namelijk de nieuwe Testarossa-generatie op de markt als opvolger van de Ferrari 512. Deze serie van de Ferrari Testarossa bleef ongebruikelijk lang in de collectie, namelijk tot 1996. De lange productiecyclus en de voor Ferrari hoge productieaantallen leidden ertoe dat de Ferrari Testarossa in deze tijd sterk bepalend was voor het bedrijfsimago. De Testarossa representeerde het merkgezicht van Ferrari naar buiten toe.

De Ferrari Testarossa wordt door Pininfarina ontworpen

De coupé Ferrari Testarossa had behalve qua naam, die slaat op de roodgelakte kleppendeksels van de motor, nauwelijks meer iets gemeen met zijn voorganger uit de racesport. Terwijl de raceauto met zijn ronde carrosserievormen een typische vertegenwoordiger van het design uit die tijd was en enkele door Pininfarina ontworpen modellen zelfs in kunstmusea terecht kwamen, representeerde de Ferrari Testarossa op zijn eigen wijze de smaak uit zijn tijd. De coupé, die wederom door designbureau Pininfarina ontworpen was, werd gekenmerkt door hoeken, een wigvorm en inklapbare koplampen.

Een V12-motor voor de Ferrari Testarossa

Toch hadden beide generaties van de Testarossa een technische overeenkomst: het racemodel en de moderne straatversie werden beiden uitgerust met V12-motoren. In de coupé uit de jaren ’80 had de motor een prestatievermogen van 291 kW (390 pk). Daarmee kon de slechts iets meer dan één ton wegende Ferrari Testarossa in 5,3 seconden van nul naar honderd accelereren. De maximumsnelheid van de tweezitter lag op circa 290 km/u.

Modificaties voor de Ferrari Testarossa vanaf 1991

De Ferrari Testarossa werd vanaf 1991 in een technisch en optisch licht gemodificeerde versie aangeboden onder de modelnaam Ferrari 512 Testarossa (TR). De V12-motor van deze coupé had een prestatievermogen van 315 kW (428 pk). In 1994 presenteerde de constructeur de F 512 M op basis van de Testarossa. Vervolgens werd de Testarossa serie twee jaar later afgelost door de Ferrari 550.