Nissan Interstar

Zo kwam het dat de ook als Opel Movano verkochte Renault Master II als basis werd gebruikt. De "nieuwe oude" Interstar T35 is daarom technische gezien identiek aan haar zustermodellen. Het enige verschil: de zwaarste Interstar-uitvoering had een totaalgewicht van 3,5 ton, terwijl de andere modellen ook in zwaardere uitvoeringen verkrijgbaar waren. Ook het modelonderhoud vond tegelijkertijd met de Movano en de Master II in 2003 plaats. Vanaf dat moment veranderde de naamstoevoeging van de Interstar van "T35" naar "X70". Als officiële opvolger geldt de sinds 2009 geproduceerde Nissan NV400.

Uitvoeringen en motoren van de Nissan Interstar

Het motorpalet beperkte zich tot 2,5 liter dieselmotoren met vermogens van 74 kW, 88 kW en 107 kW. De Interstar was in vier verschillende carrosserievarianten verkrijgbaar: als bestelbus, als bestelwagen met gesloten laadruimte, als pick-up en als minibus met ofwel negen ofwel 16 zitplaatsen. Tijdens het modelonderhoud in 2003 werden het interieur, de carrosserie en de motoren herzien. Sindsdien hoort een remassistent tot de standaarduitrusting. Daarnaast kan men optioneel kiezen voor ESP en een automatische versnellingsbak.

Verschillen tussen de Nissan Interstar en haar voorgangers

Vergeleken bij haar voorgangers Trade en Urvan is de Nissan Interstar in alle dimensies gegroeid. Bovendien kreeg de Interstar achterdeuren die tot 270 graden geopend konden worden en was er de optie om de bestelwagen met gesloten laadruimte of de bestelbus uit te breiden met een tweede schuifdeur aan de linkerkant. Dankzij de technische vooruitgang door de jaren heen werden later ook nog comfortelementen zoals een regensensor en automatische rijverlichting optioneel verkrijgbaar.